Zaczęło się od dzisiejszej Ewangelii. Podczas porannej Eucharystii, której przewodniczył ks. Piotr, usłyszeliśmy o cudownym rozmnożeniu chleba na pustkowiu. Próbuję sobie wyobrazić tę biblijną scenę: pustkowie, tłum ludzi, Jezusa i małego chłopca, który może z troche dziecięcą wstydliwością, ale i nadzieją w oczach, że oto robi coś ważnego i oczekuje akceptacji, podchodzi do dorosłych Apostołów i mówi: "Ja mam 5 chlebów i dwie małe ryby". Robi coś niesamowicie odważnego i ważnego. A Jezus? A Jezus tej Jego ofierze błogosławi i pomnaża ją tak, że 5 tysięcy mężczyzn najada się do syta. Jest taki głód, który może zaspokoić tylko Chrystus. Człowiek cierpi różne niedostatki. Czasem brakuje mu tego chleba powszedniego, czasem jest głodny szczęścia, miłości, kariery, powodzenia, etc. Ale nawet jeśli uda mu się je zaspokoić, to i tak nie osiągnie pełni, bo ta jest w Chrystusie. Jezus przyszedł do nas w Eucharystii i kanapkach. W Eucharystii, to jasne, ale w kanapkach? Tak, w kanapkach. A może bardziej w tych, którzy je dla nas zrobili. To jest niesamowite, spotykamy się z tym na każdym kroku, a dziś po raz kolejny mogliśmy tego doświadczyć: miłość Boża i prawda o Bożym Królestwie przychodzi do nas w prostych gestach. To, czego dziś doświadczaliśmy na postojach, to przypowieść o uczcie weselnej, tyle że w rzeczywistości. Stoły uginały się od przygotowanych kanapek, upieczonych ciast, wspaniałego obiadu. Wokół tego wszystkiego niezliczona ilość osób krzątających się, by jeszcze nam usłużyć, by jeszcze w czymś nam pomóc. Niebo dziś nabrało bardzo realnego wymiaru, za co jesteśmy bardzo wdzięczni. Niebo też przybliżyło się do nas w trochę inny sposób. Dziś nas po prostu niemiłosiernie zlało. Po trzech upalnych dniach zanosiło się na burze. I choć nastawialiśmy się na załamanie pogody, nie spodziewaliśmy się tak gwałtownej i długiej ulewy. Na szczęście trwał to tylko (lub aż) godzinę, i na finał dnia wchodziliśmy do Starych Polaszek w pięknym słońcu, gdzie przywitał nas ks. kierownik, który dziś w Polaszkach zastępował miejscowego księdza proboszcza Zbigniewa. ks. Jan Perszon, Szkoła modlitwy "Magnificat" ks. Sebastian Reszke, konferencja Dar mądrości
o Ty, którego gwiazda świeci tam na niebie. Musisz być kimś wielkim, skoro ona wielka, przywiodła nas tutaj nadziei iskierka, że tu się dowiemy, kimże jest to Dziecię. O Panie, Królu nad Króle, Przyjmij nasze szczere dary. Z dalekiego wschodu Wieziemy Ci ofiary. Gwiazda nas tu, przywiodła Pod próg Twojej szopy. Składam mirrę
dodane 2018-02-13 20:46 Tak bardzo bliski życiu ten dzisiejszy fragment Ewangelii. Pan Jezus ostrzega uczniów przed złymi ludźmi, a oni zdają się Go wcale nie słyszeć. Najważniejszym dla nich problemem jest w tej chwili brak chleba. Jakże często sama zachowuję się jak ci uczniowie. Ile razy Pan mówi do mnie podczas Mszy św. a moje myśli krążą nie wiadomo gdzie. Zamiast skupić się na tym, co dzieje się na ołtarzu, to tyle innych spraw nagle się przypomina. I taka mała ufność w moc Bożą. Przecież zdarza mi się być świadkiem cudów: uzdrowień, wyjścia z nałogu, ale ciągle takie nastawienie, że tak wiele w moim życiu zależy tylko ode mnie. A Jezus pyta ze smutkiem: "Jeszcze nie rozumiesz?" @zip1989 jest takie powiedzenie "Ja o niebie, Ty o chlebie" Pyta Cie ktoś skąd wiesz o promocji, a Ty podajesz link do drugiej strony, pytają czy dostałeś hajs lub ktoś inny, a Ty od adminie na Telegram mówisz Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki >> Autor Tytuł Ja ciebie kocham Pochodzenie Dzieła poetyckie Tom 5cykl Do niej Data wydania 1912 Wydawnictwo Towarzystwo Wydawnicze E. Wende i Sp. (T. Hiż i A. Turkuł) Druk W. L. Anczyc i Spółka Miejsce wyd. Lwów – Warszawa Źródło Skany na Commons Inne Cały cyklPobierz jako: Cały tom 5Pobierz jako: Indeks stron I. I. Ja ciebie kocham, a tyś jeszcze dzieckiem O beznamiętnej i niewinnej twarzy; Na twem obliczu wyrzeźbionem, greckiem, Żaden gorętszy płomień się nie żarzy; Z ócz twych, jak słowa w pieniu staroświeckiem, Bijące w niebo z przed pańskich ołtarzy, Płynie melodya tak cicha i rzewna, Żeś jest jak gdyby dawnej Psychy krewna... II. W niedoli-m wyrósł i śród braku chleba I już się wszystkiej rozkoszy zaparłem; Dziecięcą wiarę w kryształowe nieba Dawno już z karty duchowej wytarłem, I zdało mi się, że mi nic nie trzeba, Że z jakimś lichym porównam się karłem, Że się do pragnień już żadnych nie nagnę, A dzisiaj klękam i wołam: o pragnę! III. Pragnę — czy słyszysz? pragnę nici złotej Tu, w tym ponurym żywota krużganku; Pragnę nadludzkiej do męczeństw ochoty, Za którą w pierwszym tęskniłem poranku; Pragnę się pozbyć tych znamion heloty, Co mnie podają w pośmiech bez ustanku, Gdy, zamiast wznieść się olbrzymem w obłoki, Ze swoją taczką padam w dół głęboki. IV. Pragnę straconej wiary w czyn młodzieńczy, Któryby podniósł marmurowe wieka, Gdzie ludzkość żywcem pogrzebiona jęczy, Darmo wołając: potrzeba mi człeka! Pragnę tej pieśni, co barwami tęczy, A nie kroplami zmąconemi ścieka I wszędzie zapał, wszędzie ogień szerzy, Do boju nowych gotując szermierzy. V. Chodź, ty nadobna! o, chodź, ty jedyna Z obliczem Psychy, ożywionej wiosną! Niech dla mnie świtu wybije godzina, Wczas przywołana twą nutą miłosną. Chodź, ty nadobna!... Już widzę, rozpina Geniusz pierś swą, na widok zazdrosną, Twarz mi w młodzieńczy przystraja rumieniec I splata z uczuć przenajczystszych wieniec. VI. O, wy najdroższe uczuć dyamenty, Co się kryjecie w serc ostatnią głębię: Brudnymi życia nieskażone męty, Stawiacie ludzi na wielkości zrębie, Budząc im w łonie zapał niepojęty, Aniołów samych w szczytne dziewosłębie — O jasnych licach, ze skrzydły srebrnemi — Z nieznanej przedtem sprowadzacie ziemi. VII. Czuję, miłości odrodzony chrzestem, Że nowe siły przemawiają we mnie, Za dziwnych pieśni pchając mnie szelestem, Co smutnych zwątpień rozpraszają ciemnie. Czuję, że duchów towarzyszem jestem I nie probuję swoich sił daremnie, Lecz że na skronie, co dopiero blade, Przepaskę szczęścia promieniącą kładę!... VIII. Ja ciebie kocham — o najdroższa moja, Nad wszystkie skarby i ponęty świata, Bo z twojej dłoni tych odrodzeń zbroja Złotym pierścieniem me piersi oplata... Ja ciebie kocham! z twej miłości zdroja Za wszystkie walki największa zapłata — Ja ciebie kocham nad słońce i zorze, Luba! goręcej czyż kto kochać może?!...Życie chrześcijańskie. Temat 40. Ojcze nasz, któryś jest w niebie. Przy pomocy modlitwy Ojcze nasz Jezus Chrystus uczy nas zwracać się do Boga jako do Ojca. Jest to modlitwa synowska par excellance. Modlitwa chrześcijańska to modlitwa syna Bożego, który ufnie zwraca się do swego Ojca. 1. Jezus uczy nas zwracać się do Boga Ojca
Wątek dotyczący posta na blogu Mir69 spod wody Ja o niebie, Ty o chlebie :) Ja o Smoku Leszczyńskim ;) blokuj Na zawsze Falubaz No Ty, byłeś w niebie, a ja przy chle.. piwie. "Piwo lepsze od chleba, bo gryźć nie trzeba" blokuj Mir69 spod wody Tylko latać trzeba :) Pijesz piwo !? Ty to umiesz namawiać, robie drina ;) blokuj Na zawsze Falubaz A ja lecę do sklepu, skończyło się blokuj pablo80 Dzień dobry wszystkim. Mnie też namówiliście :D Pije :D blokuj Mir69 spod wody Siadaj ! ;) Muza zajeb...a :) To część mojego zycia. Historia nie jest wymyślona ;) Jutro wstawię jej fotki ;) blokuj pablo80 Musze opić nowy rower :D Nie wiem tylko jak rano wstane i do tyrki dojade :D blokuj Mir69 spod wody Na rowerach znam się jak mało kto :D Mam dwa kola ? Tak ? To masz zaje...st sprzęt ;) blokuj pablo80 Stary też miał dwa koła i wierz mi, że różnica ogromna :D blokuj Mir69 spod wody Pewnie wentyle nie były serwisowane. To oczywiste ;) Dobry wentyl to podstawa ;) blokuj pablo80 Z wentylem wszystko sprawnie ;) Co innego się zacierało :D blokuj Mir69 spod wody Czasem musisz językiem dotknąć w miejscu gdzie łaczą się dwie najdłuższe część ramy :) blokuj pablo80 No i właśnie tak robię bo inaczej to czasami w ogóle nie chce jechać, a teraz idę się ogarnąć na jutro, bo potem znowu braknie sił i czasu :D blokuj Na zawsze Falubaz pablo80 Tak :D a jak sącze z niego płyny to słucham: blokuj Mir69 spod wody Mir69 spod wody Dodaj swój komentarz Zaloguj się aby dodać komentarz lub Komentarze dodawać mogą tylko użytkownicy zalogowani. Musisz być zalogowany. Aby wykonać akcję musisz się zalogować. Wystąpił błąd Błąd żądania AJAX Możesz formatować tekst komentarzy! Możesz używać następujących sposobów żeby zwiększyć przejrzystość Twoich komentarzy lub otagować je tagami zawodników lub drużyn: @nazwa tagu - umieszcza link do tagu zawodnika, drużyny, itp. [b]tekst[/b] - pogrubienie tekstu [i]tekst[/i] - pochylenie tekstu [quote]tekst[/quote] - formatowanie jako cytat Ten komentarz widzą tylko osoby obserwujące jego autora, odpowiedzi także będą widoczne tylko dla autora i obserwujących go osób. Komentarze w tej dyskusji są widoczne tylko dla użytkownika z pół-banem i obserwujących go osób. Ocena została zapisana. Dziękujemy za ocenienie komentarza. Twoja opinia jest dla nas niezwykle ważna, pozwala bowiem dbać o poziom dyskusji i promować najlepsze treści dostarczane przez naszych Czytelników. Czy chcesz zgłosić, że ten komentarz powinien zostać usunięty? Jaki błąd znalazłeś w tej treści? Otworzyć na chwilę drzwiczki z piekarnika, żeby wypuścić parę i piec następne 10 minut. Chleb wyciągnąć z piekarnika. Podwyższyć temperaturę na 230ºC i po 5 minutach (gdy piekarnik jest już rozgrzany do tej temperatury) jeszcze raz włożyć chleb i dopiekać 10 min. Wyjąć, ostudzić na kratce. ja o niebie ty o chlebie pisałem mu o jego stałym ustawieniu , 4100 na napieciu 1.25 zeby sprobowal dac mniej, wiekszosci osob dziala taki zegar na sporo mniejszym..